Επί διάστημα που υπερβαίνει τον μισό αιώνα ο ΟΗΕ και η διεθνής κοινότητα προσπαθεί να βρει λύση στο επονομαζόμενο κυπριακό πρόβλημα. Μετά την κατάρρευση των τελευταίων συνομιλιών το 2017, έχει αυξηθεί η ανησυχία ότι το νησί τώρα είναι έρμαιο των δυνάμεων που το οδηγούν προς μία μόνιμη και μη αναστρέψιμη διαίρεση, καθώς οι δύο κοινότητες απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο η μία από την άλλη. Με αυτό κατά νου, πρέπει να ληφθούν επείγοντα μέτρα για σφυρηλατηθούν περισσότερες επαφές μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Εντούτοις, πολλές πρωτοβουλίες παρακωλύονται εξαιτίας των φόβων της αναγνώρισης. Η παρούσα έκθεση υποστηρίζει ότι τέτοιες ανησυχίες, παρότι είναι κατανοητές, απειλούν να καταστήσουν αδύνατη την επανένωση. Η έκθεση υποστηρίζει ότι γίνεται ολοένα και πιο κατανοητό στους ακαδημαϊκούς κύκλους και στους κύκλους πολιτικής ότι η έννοια της «εμπλοκής χωρίς αναγνώριση» αποτελεί πολύτιμο εργαλείο διαχείρισης των συγκρούσεων σε αποσχιστικές διαφωνίες. Κατά συνέπεια, σκιαγραφεί αρκετά απτά μέτρα που μπορούν να ληφθούν προκειμένου να προωθηθεί μία «κουλτούρα εμπλοκής» μεταξύ των κοινοτήτων του νησιού. Αυτά τα μέτρα κυμαίνονται από το να υποστηριχθεί πολιτικά η ανάγκη για μεγαλύτερη αλληλεπίδραση μεταξύ των κοινοτήτων και προσφορές για χρηματοδότηση τέτοιων δραστηριοτήτων μέχρι την υλοποίηση πρωτοβουλιών που έχουν ήδη συμφωνηθεί και την αντιμετώπιση της κληρονομιάς του παρελθόντος. Παρόλο που τέτοιες ενέργειες θα έπρεπε να προέρχονται από το τοπικό περιβάλλον, η διεθνής κοινότητας έχει ζωτικής σημασίας ρόλο να διαδραματίσει. Στο μέλλον, οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων δεν θα έπρεπε να κρίνονται απλώς βάσει της προθυμίας τους να δημιουργήσουν τις ευρύτερες συνθήκες για την επανένωση και τη μελλοντική συμβίωση.
Ker-Lindsay, James (2019) To Κυπριακό Πρόβλημα σε εποχή αβεβαιότητας: Δημιουργώντας Κουλτούρα Εμπλοκής [The Cyprus Problem in an Era of Uncertainty: Establishing a Culture of Engagement]. PRIO Cyprus Centre Report: 5. Nicosia: PRIO Cyprus Centre.
